A Casa Reitoral de Cuntis

A reitoral de Santa María Cuntis, austero e opulento fogar do clero parroquial, sufriu profundas modificacións durante a súa historia mercé das diversas concepcións estéticas imperantes. Xa sabemos da súa existencia no século XVI, aínda que os cambios estruturais máis significativos se poderían datar entre a transición do barroco ao neoclasicismo, estilo este último que é o máis predominante. Antigamente posuíu una vetusta e enorme cheminea comparábel en tamaño a aquelas que decoran outras reitorais cuntienses, a de Troáns e a de Estacas. Na actualidade podemos contemplar un robusto edificio de dúas plantas con fermosas escaleiras interiores e labra heráldica depositada nos seus xardíns. Esta pedra armeira, de finais do S. XVII, ten esculpidos os heraldos característicos, aínda que de xeito simplificado, das liñaxes dos Castro,

Núñez e Da Fonte, ademais da espada e cruz floreteada características do Santo Oficio da Inquisición.

Desta mansión eclesiástica diría o cuntiense Roberto Blanco Torres: "(...) Recuerdo la antigua Rectoral con sus paredes gruesas de cuadros de piedra áspera, inconexa y abultada (...), morada señorial donde se reunen en sagrado concilio curas eminentes, capellanes cultos, sacerdotes de erudición y teólogos: allí  donde la paz ambiente parece rimar un poema de silencio augusto, de severa quietud (...)".